Wyprawa ruszyła

5:58 sms od Roberta:

„Duszanbe, gorąco, kwatera w bloku na 5 piętrze. Wizy na lotnisku dostaliśmy bez problemu. Antyrosyjska atmosfera, wygląda na to, że Polaków szanują. Zakupy, zezwolenia, papiery, papiery…”

            Jest poniedziałek 26 lipca 2010 r., w Duszanbe jest pogodnie i  bezchmurnie, wilgotność powietrza około 24%, temperatura 32° - podają portale pogodowe. Wyprawa ruszyła w niedzielę z lotniska Okęcie do Istambułu, a stamtąd właśnie do Duszanbe, co po tadżycku znaczy Poniedziałek. Duszanbe  to miasto położone u stóp pasma Hisarskiego. Uczestnicy wyprawy spędzą tu dwa dni.

            Stolicą Duszanbe stało się w 1929r. po doprowadzeniu linii kolejowej z Tarmezu. Jeszcze w latach 20-tych naszego wieku Duszanbe było olbrzymią wsią, obecnie jest nowoczesnym miastem z socrealistycznymi budowlami, licznymi parkami i zieleńcami. Ruchliwe ulice, mnóstwo prywatnych busów wożących ludzi. Uliczni sprzedawcy lokalnego tytoniu i budki telefoniczne z obsługą. Przy każdej siedzi pani i kasuje po 20 diramów od rozmowy, przy okazji handlując papierosami na sztuki i wszystkim, czym się da.

Do niedawna zdobycie wizy do Tadżykistanu (Polacy są objęci obowiązkiem wizowym) wiązało się z podróżą do najbliższej dla nas ambasady Tadżyckiej czyli np do Wiednia lub Berlina, gdyż w Polsce brak (z wzajemnością) placówek dyplomatycznych tego kraju. Na dzień obecny można bez problemu, wypełniając jeden druk i mając dwa zdjęcia, otrzymać wizę bezpoórednio na lotnisku. Koszt wizy na jeden miesiąc to 66 dolarów. Druk podania o wizę, pomimo iż jest po rosyjsku z angielskim (kiepsko tłumaczonym) przykładem przyklejonym na lotnisku, jest łatwy do wypełnienia.

Koniecznie po przyjeździe należy pamiętać o zameldowaniu się w miejscowym OWIR czyli Otdel Viz i Registracji (Oddział do spraw wiz i rejestracji). Przed uczestnikami jeszcze wiele do zrobienia na miejscu.